De Wittockiana draagt de naam van haar stichter en werd door Emmanuel de Callataÿ gebouwd. Zij opende haar deuren in de herfst van 1983. Michel Wittock was al tijdens zijn jeugd gepassioneerd door de bibliofilie. Gedurende zijn ganse leven heeft hij een uitzonderlijke verzameling boeken, manuscripten en handschriften verzameld. Hij besloot zijn bibliofiele vrienden hiervan te laten profiteren en gooide zijn bibliotheek open voor het publiek. De Wittockiana kende een weerklank die de stoutste verwachtingen en ambities van de stichter overtroffen. Het succes van tentoonstellingen en publicaties bij een steeds groeiend publiek – voeg daarbij een internationale erkenning – hebben van de Wittockiana een onmisbare tempel van de bibliofilie gemaakt. Een uitbreiding van de lokalen werd vanaf dat ogenblik noodzakelijk. De vergrotingswerken op de eerste verdieping werden in 1995 toevertrouwd aan zijn jongste zoon – ondertussen architect – Charly Wittock.

In 2010 werd de Wittockiana door de Federatie Wallonië-Brussel als museum erkend. Dankzij deze erkenning kan de Wittockiana zich promoten als uniek museum van de boekband en aanverwante kunsten en talloze projecten realiseren.