Zo heeft hij in de Wittockiana tentoonstellingen georganiseerd met werk van het echtpaar Kubach-Wilmsen, van Denmark en Jacqueline Guillermain, en zichzelf nooit het genoegen onthouden om een of meerdere werken van elk van deze kunstenaars voor zijn eigen collectie aan te kopen. De Wittockiana herbergt bovendien boekobjecten van Dominique Asselot, Jean Boghossian, Pascal Courcelles, Muriel de Crayencour, Hans Kooij, Félix Roulin, Marc Ver Elst, Jephan de Villiers. Ook de boeken gebonden door Daniel Knoderer doen in menig opzicht denken aan boekobjecten.
Naast deze ietwat bijzondere interpretatie van het boek en zijn verschijningsvorm vond hij het interessant om ook de negen grote originele foto’s van ‘bibliofiele sporen’, gezien door de Belgische kunstenaar Serge Anton, te laten zien.
Dit is een persoonlijker, bijna intiemer gedeelte van de verzameling van Michel Wittock. Het heeft bovendien niets van zijn actualiteit verloren omdat het betrekking heeft op hedendaagse kunstenaars, die vreugde scheppen in het maken van kunstenaarsboeken, voor hun plezier en dat van vrienden. Het is in die geest dat de Wittockiana in de loop van haar 29-jarige bestaan diverse tentoonstellingen heeft georganiseerd gewijd aan hedendaagse schilders (Jo Delahaut, Léon Wuidar, Julius Baltazar, Jean Cortot, Bertrand Dorny, Mikhael Karasik enz.). In de Wittockiana bevinden zich een groot aantal werken waarvan de banden ontworpen zijn door deze kunstenaars en uitgevoerd door meester-binders.
Hetzelfde geldt voor die kunstenaars die het boek een totaal andere aanblik geven, het bevrijden van conventies en zich geen moeite besparen om de binnen- en buitenkant van het boek in zijn meest uiteenlopende vormen te laten zien. Het gaat hier met andere woorden om het boekobject.
